‌بررسی عوامل بازدارنده انجام تحقیق از دیدگاه اعضاء هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان

چکیده مقدمه :علم، پژوهش، فرهنگ و سیاست به هم وابسته‌اند و بروز تحولات در هر یک از این حوزه‌ها نمی‌تواند بدون ایجاد تحولاتی هماهنگ در دیگر حوزه‌ها تحقق یافته و پایدار بماند. پژوهش یکی از محورهای کلیدی در امنیت ملی بوده و کمیت و کیفیت تولیدات علمی نیز یکی از مهم‌ترین شاخص‌های توسعه ملی در کشور محسوب می‌گردد. البته در حال حاضر فاصله زیادی بین تولیدات علمی ایران با بسیاری از کشورهای جهان وجود دارد. علی‌رغم افزایش میزان اعتبارات تحقیقاتی و همچنین تعداد محققان در کشورمان،‌ تعداد طرحهای تحقیقاتی مصوب دانشگاه‌های علوم پزشکی و مقالات بین المللی منتشر شده افزایش مناسبی نداشته است. لذا آگاهی از عوامل بازدارنده و تنگناهای انجام تحقیق در عناصر اصلی دانشگاه‌ها (اعضاء هیأت علمی ) و حل نمودن آنها به منظور ارتقاء کمی و کیفی پژوهش و آموزش در کشورمان ضروری به نظر می رسد . هدف : این مطالعه به منظور تعیین عوامل بازدارنده انجام تحقیق از دیدگاه اعضاء‌هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1381 انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه‌ حاضر به روش توصیفی با استفاده از پرسشنامه‌ای که توسط فونک و همکاران ساخته شده‌بود،‌ پس از تعیین روایی و پایانی انجام گردید. پرسشنامه به طور مستقیم به کلیه اعضاء هیأت علمی دانشگاه علوم پزشکی گیلان (287 نفر) داده شد و در نهایت‌ 186 نفر پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و توسط آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج:‌ بررسی نتایج نشان داد که عوامل سازمانی-اداری از دیدگاه اعضاء‌ هیأت علمی از مهمترین موانع تحقیق به شمار می‌رود. اکثریت اعضاء هیأت علمی (9/76%) با مرتبه‌ استادیاری معتقد بودند که مسئولین و مدیران به نتایج تحقیقات کاربردی توجهی نمی‌کنند در حالیکه اکثریت اعضاء هیأت علمی (6/87%)بامرتبه‌ مربی معتقد بودند که انگیزه قوی و مناسبی برای امر پژوهش وجود ندارد. نتیجه گیری: می‌توان با رهبری و مدیریت اثربخش پژوهش دانشگاه‌ها و ایجاد تسهیلات و امکانات پژوهشی نظیر تشکیل هسته‌های مشاوره پژوهش و کوتاه‌بودن روند‌ بررسی وتصویب طرح‌ها و از طرفی با کاهش ساعات تدریس و وظایف آموزشی و ایجاد فرصت در زمینه پژوهش و توانمندسازی پژوهشی اعضاء هیأت علمی به رفع تنگناهای پژوهشی پرداخت.